Tempelbijdrage door Gods eigen Zoon? Een laatste bezoek aan Kapernaüm. Er wordt geconstateerd dat hun Meester de dubbeldrachmen niet betaalt. Petrus bevestigt die aantijging kort en krachtig. Maar het brengt hem wel in verlegenheid. Wanneer hij thuiskomt, is Jezus hem al voor met Zijn onderwijs. Door een voorbeeld wordt het Petrus duidelijk dat het geen religieuze slordigheid is. Belasting legt men buiten de familie op. Niet-zonen betalen. Zonen zijn vrijgesteld. Jezus zegt in geheimtaal wie Hij is: een prins wordt niet aangeslagen voor het onderhoud van zijn vaders paleis. Toch betaalt Jezus. Men zal Hem niet kunnen verwijten een verachter van de tempel te zijn. En … Hij betaalt ook voor een ander (vers 27). Nota bene: is Hij niet juist gekomen om als zoenoffer voor het volk heel wat meer te geven dan een didrachmen? Zijn eigen leven! Zie onze God, de Koning-Knecht. Hij heeft Zijn leven afgelegd. Hij is geboren onder de wet om ons vrij te kopen! O wonderbare liefde! De Heer Die voor de schulden Zijner knechten Zich aan ’t kruis liet hechten. (n.a.v. Lied 156:4, Weerklank)